03 setembro 2008

Auto-Xestión.




















"Aprendín
que cada persoa é responsable da súa dor.
Ás veces non podemos evitala dor, pero podemos controlar a nosa reacción."
Isabel Allende

Boomp3.com

41 comentarios:

Marinha de Allegue disse...

Isabel Allende (1942) escritora chilena.

Raposo disse...

Moi necesaria, por certo.

Marinha de Allegue disse...

o raposo

Unha aperta.
:)

Unknown disse...

aprender a combinar cordones para un par de zapatos

a veces todo se puede reducir a un mero saber andar

beosososs

Amélia disse...

Gostei de visitar a tua página - espero regressar muitas vezes.
É bom ler nesta bela e doce língua galega - a dos trovadores galaico-portugueses...e a de Rosalía

Carla disse...

mas nem sempre é fácil, controlarmos as nossas reacções
beijos

Luna disse...

E se controlarmos as reacções
Acabamos por evitar mais dor
beijinhos

Marinha de Allegue disse...

anitta

O primordial é o cambio de actitude...

Unha aperta
;)


amélia

Foi un pracer recibirte volta sempre que gustes...

Unha aperta de benvida.
;)

carla
non é doado é toda unha aprendizaxe.

Unha aperta.
:)

Marinha de Allegue disse...

multiolhares

Concordo totalmente coas túas palabras.

Unha aperta.
:)

Mésmero disse...

Verdade.

Um dia aprendo o que é responsabilidade.

Duarte disse...

Diana Krall canta o jazz que me emociona...

Es evidente que no reaccionamos todos igual ante el dolor, dependiendo de que tipo de dolor, el físico o el espiritual... En ambos casos lo que si debemos hacer es aprender a vivir con él, mal compañero de viaje; anda que el otro! A penar...

Abrazos

Marinha de Allegue disse...

mésmero

Canto máis pronto chegue ese día de aprender mellor será...

Unha aperta.
:)

duarte

aprender a convivir coa dor en maiúsculas e global...
Benvid@ a este recuncho.

Unha aperta de gratitude.
:)

Manuel Veiga disse...

é verdade. e por vezes faz bem partilhar a dor...

beijo

Dois Rios disse...

Não creio que possamos controlar a dor. Quem dera pudesse haver um botãozinho "on/off" para faze-la ou não existir.

Beijo,
Inês

Marinha de Allegue disse...

heretico

Ao compartila dor merma...

Unha aperta.
:)


dois rios

Querer e poder disque...

Unha aperta Inés
;)

~pi disse...

não gosto da ideia de controlar a reacção à dor...

precisa de ser mostrada como tudo o resto,

amor

alegria

ternura :)




~

© Piedade Araújo Sol (Pity) disse...

pois é...

gracias por lá visita em mi blogue

besitos

Marinha de Allegue disse...

pi

o control da dor non implica a ocultación senón a súa canalización...

Beijinhossss Linda.
:)


piedade araújo sol

agradecida igualmente.

Unha aperta.
:)

Zerovacas disse...

Hai persoas queridas que non consentirían un control nunha reacción. É un tema complicado. As entregas completas sempre causan dor.

Graça Pires disse...

Saber gerir as dores. Algo difícil... Não impossível.
Gosto da Isabel Allende.
Um beijo.

Chousa da Alcandra disse...

Controlamos esfínteres (menos mal), e as veces controlamos en público as emocións (menos ben). Tamén hai que controlar os gastos (governo dixit).
Cando me doe quero descontrolar!

Un bico cos cordóns desatados

By Me disse...

Olá marinha!Obrigada pela visita ao meu espaço.
Não concordo que cada pessoa é responsável pela sua dor.
Concordo que às vezes podemos evitá-la e controlar as nossas reacções.
Tudo depende das situações.

Marinha de Allegue disse...

zerovacas

considero que as emocións son propias e o control das mesmas tamén...

Unha aperta.
:)

graça pires
concordo coas túas palabras

Unha aperta.
:)


chousa da alcandra

cada quen decide por si mesm@...

Unha aperta.
:)

verónica

Agradecida pola visita .
Unha aperta de benvida.
:)

Vivian disse...

...fica mais ou menos assim: "a dor é inevitável, o sofrimento, opcional"...lindo aqui...bjussssss

Anônimo disse...

... non sempre. Ás veces tanto a dor como a alegría precisan da súa máxima expresión. As emocións precisan purgarse para non atoanos.

Marinha de Allegue disse...

vimaguin

Un bo resume...
Volta sempre que gustes por este espazo.

Unha aperta de benvida.
:)


doutora seymour

cada persoa é un mundo...
Coideseme doutora.

Unha aperta.
:)

disse...

Vem mesmo a propósito na minha vida... Obgda amiga. Um bom fim de semana. Bj

Victor Oliveira Mateus disse...

Muitas vezes não podemos evitar as dores que nos infligem... Isabel sabe bem do que fala! Mas podemos
controlar a forma de reagir...e
ela reagiu sempre contra uma Ditadura que tanto mal fez aos seus
Ela sabe do que fala!!!
Abraço

Elizabeth F. de Oliveira disse...

Eu adoro a Isabel Allende, escreve divinamente. Somos, sim, responsáveis por nossas dores, porque são elas que nos ensinam muito do viver.
Beijo no coração.

Antunes Ferreira disse...

LISBOA * PORTUGAL
ferreihenrique@gmail.com

¡Hola!

¿Cómo vas? ¿Y cómo sigue tu blog? Veo que reforzó su bueno camino. ¡Bravo! Y decirte otra vez que el tío me encanta tu, por supuesto. Ya te lo dijo, pero te lo repito: volveré. Tú y él lo merecen.

Mira, que tienes que volver a mi Travessa do Ferreira (www.travessadoferreira.blogspot.com). ¡Vete! Y si lo visitarás por primera vez, fíjate que no cuesta nada y es indoloro. Dicen que la primera es siempre muy dolorosa y, a veces, difícil... Aquí, seguro que no… Entonces, te espero. Con mucha ilusión.

Qss

Carlos Ramos disse...

Gosto do teu espaço, da tua casa, repartida de coisas belas, alertas preciosos.... bj.

Licínia Quitério disse...

Uma aprendizagem difícil, mas necessária.

Beijito, Marinha.

lupuscanissignatus disse...

pessoal

e

intransmissível

a

dor

em azul disse...

Si queremos hacerlo, si...

Un beso
em azul

M. disse...

Um pensamento a interiorizar.

Marinha de Allegue disse...

Unha aperta de gratitude para cada unha das persoas que pasan por este espazo.

:)

Anônimo disse...

Como ves xa atopei a maneira de deixar comentario.
Definitivamente son parvo de remate.
E o teu blog cada día máis bonitiño.

MS disse...

Gosto de ler-te em galego!
Para quando a unidade de identidade cultural!

Bonita a citação de Isabel Allende!?

Abrazos

... gracias por tu visita!

O Profeta disse...

Uma réstia de luz no crepúsculo
Uma súplica presa na brisa
Um caminho sem fim
Pela terra da tua lembrança


Convido-te a ver o diadema da Noiva do Mar

Bom fim de semana


Mágico beijo

Ana disse...

Con-viver com a dor. Sobre-viver a ela.

Um beijo a regressar de um paraíso.

Meiga en Alaska disse...

Innegable. Siempre es bueno recordarlo.

Besos